Takie rozwiązanie, w formie informacji do jakiej daty preferowanej przez pracodawcę (podmiot) powinny być składane deklaracje o rezygnacji z dokonywania wpłat, pracodawcy (podmioty) mogą wewnętrznie wprowadzać, lecz nie są one wiążące jeśli osoby zatrudnione mimo tego będą składać deklaracje w innych datach, do których mają prawo na mocy ustawy. Komentarz: PFR obecnie pracuje nad ułatwieniami w zakresie korekt. O postępie prac będziemy Państwa informować na bieżąco.

Tak – pracodawca może zbierać deklaracje o rezygnacji od daty objęcia podmiotu przepisami ustawy, czyli podmioty 250+ mogą zbierać takie deklaracje składane przez pracowników począwszy od 1 lipca.

Zgodnie z art. 95 ustawy o PPK środki zgromadzone na rachunku PPK nie podlegają egzekucji sądowej, ani administracyjnej. Jedyny wyjątek od tej zasady określony w zdaniu drugim tego artykułu dotyczy egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń alimentacyjnych, w tym należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłaconych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o PPK, w zakresie nieuregulowanym ustawą, do funduszy zdefiniowanej daty, o których mowa w art. 38 lub art. 39 oraz zarządzających nimi towarzystw funduszy inwestycyjnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych. Oznacza to, że przepisy tej ustawy należy stosować w takim zakresie, w jakim nie jest ona sprzeczna z ustawą o PPK. W związku z powyższym, mimo że ustawa o PPK nie wprowadza wprost zakazu ustanawiania zastawu na środkach zgromadzonych w PPK, ustanawianie zastawu na jednostkach uczestnictwa jest sprzeczne z celem gromadzenia środków w PPK, o którym mowa w art. 3 tej ustawy oraz ograniczeniami w prowadzeniu egzekucji z tych środków w niej określonymi. 

Ad. 1 Tak, jeśli uczestnik spełnił warunki do nabycia prawa do dopłaty rocznej/ wpłaty powitalnej, powinna ona zostać przekazana na rachunek PPK zmarłego uczestnika. 
Ad. 2 Ewidencja PPK nie będzie otrzymywała informacji o śmierci uczestnika. Nie jest to informacja niezbędna do ustalenia prawa do dopłaty rocznej/ wpłaty powitalnej, ani też jej przekazania na rachunek zmarłego uczestnika PPK. 
Ad. 3 Tak, należy się. 

Tak. Podmiot zatrudniający w świetle wypełnienia obowiązków wynikających z ustawy o PPK ma obowiązek wskazania dokumentu potwierdzającego tożsamość każdej osoby zatrudnionej przystępującej do PPK (bez względu na obywatelstwo). Dla uczestnika, który posiada obywatelstwo polskie, dokumentem tym będzie dowód osobisty lub paszport. W przypadku, gdy uczestnik nie posiada obywatelstwa polskiego, takim dokumentem może być paszport lub inny dokument potwierdzający tożsamość. W odniesieniu do definicji danych identyfikujących uczestnika PPK wskazanej w ustawie o PPK nie ma podstaw do przyjęcia, że wskazanie dokumentu potwierdzającego tożsamość jest wymagane tylko w przypadku osób nieposiadających numeru PESEL i należy te dane traktować jako obowiązkową dla wszystkich uczestników PPK. 

Zgodnie z art. 23 ust. 6 podmiot zatrudniający zobowiązany jest wznowić dokonywanie wpłat (co 4 lata) od dnia 1 kwietnia, za każdą osobę zatrudnioną, która złożyła deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat przed tą datą, chyba że osoba ta ponownie zrezygnuje z ich dokonywania, składając nową deklarację podmiotowi zatrudniającemu. Należy pamiętać, że podmiot zatrudniający zobowiązany jest do końca lutego poinformować wszystkie osoby, które do momentu przekazania tej informacji złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat, o obowiązku dokonywania wpłat do PPK od 1 kwietnia, a osoby te, jeśli nie chcą aby od 1 kwietnia zostały wznowione wpłaty na ich rachunek PPK, powinny złożyć mu ponowną deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat. Najwcześniej osoba zatrudniona może złożyć deklarację o ponownej rezygnacji z dokonywania wpłat w dniu 1 kwietnia. 

Zwolnienie, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o PPK dotyczy zwolnienia z obowiązku przekazywania wyłącznie tych wpłat do PPK, które są finansowane przez podmiot zatrudniający. Przepis nie dotyczy wpłat do PPK finansowanych przez osobę zatrudnioną i nie ma przeszkód, aby wpłaty finansowane przez osobę zatrudniona były przekazywane do PPK, nawet jeśli nie są przekazywane wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający. 
Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o PPK, jeśli podmiot zatrudniający korzysta ze zwolnienia z finansowania wpłat do PPK, nawet jeśli dokonywane są do PPK wpłaty finansowane przez osobę zatrudnioną – dopłata roczna nie przysługuje. 

Ustawa posługuje się tu sformułowaniem „uczestnik PPK składa”, co oznacza, że uczestnik powinien złożyć oświadczenie o zawartych w jego imieniu i na jego rzecz umowach o prowadzenie PPK. Złożenie takiego oświadczenia leży w interesie majątkowym uczestnika PPK, ponieważ skumulowanie środków na jednym rachunku zwiększa efektywność zarządzania aktywami funduszu zdefiniowanej daty.  

Ustawa o PPK w art. 23 ust. 4 określa, że podmiot zatrudniający nie dokonuje wpłat za uczestnika PPK, który złożył deklarację, o której mowa w ust. 2, począwszy od miesiąca, w którym uczestnik PPK złożył taką deklarację. Wpłaty pobrane w tym miesiącu podlegają zwrotowi. Należy przy tym zauważyć, że użyty tu termin „zwrot” nie powinien być rozumiany zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 47 ustawy o PPK, gdyż nie jest on dokonywany na wniosek uczestnika PPK (patrz art. 105 ustawy o PPK), a potocznie. Zwrot wskazany w art. 23 ust. 4 powinien być dokonany na rzecz podmiotu zatrudniającego i osoby zatrudnionej proporcjonalnie do wpłat finansowanych przez te podmioty.  

Technicznie wypłata powinna być przekazana do podmiotu zatrudniającego, chyba że co innego będzie wynikać z umowy o prowadzenie PPK. Jeżeli wypłata została przekazana do podmiotu zatrudniającego, podmiot ten powinien następnie przekazać osobie zatrudnionej część przypadającej na nią kwoty zwrotu.

Ponadto zwrot może zostać zrealizowany w wartości nominalnej wyłącznie w sytuacji, kiedy nie nastąpiło za te środki nabycie jednostek uczestnictwa.  W sytuacji, gdy za wpłaty zostały już przydzielone jednostki uczestnictwa, zwrot następuje według wartości jednostek uczestnictwa lub jednostek rozrachunkowych z dnia umorzenia jednostek. W umowie o prowadzenie PPK powinny być określone zasady, w tym tryb i terminy zwrotu kwoty z umorzenia jednostek na rzecz podmiotu zatrudniającego i osoby zatrudnionej.

Rezygnacja złożona np. w czerwcu 2020 roku będzie skuteczna do 1 kwietnia 2023 roku, czyli do tzw. pierwszego automatycznego wznowienia wpłat do PPK. Kolejne wznowienie nastąpi od dnia 1 kwietnia 2027 roku. Wpłaty będą wznawiane co 4 lata począwszy od 1 kwietnia 2023 roku dla wszystkich osób, które w okresie od poprzedniego wznowienia wpłat złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat, a które już po złożeniu tej deklaracji nie złożyły podmiotowi zatrudniającemu wniosku o dokonywanie wpłat, zgodnie z art. 23 ust. 10 ustawy o PPK.